استخراج توزیع احتمالاتی ضریب اطمینان پایداری با استفاده از روش های LHS و GLUE (مطالعه موردی: سد پارسیان)

تحلیل پایداری، یکی از مباحث مهم در طراحی سد خاکی محسوب می‌شود و همواره با عدم قطعیت مواجه است. تئوری احتمال و تحلیل‌های اعتمادپذیری، چارچوبی منطقی برای کمّی‌سازی عدم قطعیت‌ها و تصمیم‌گیری در شرایط عدم قطعیت را فراهم می‌کنند. در پژوهش حاضر، با استفاده از روش‌های L‌H‌S و G‌L‌U‌E، ضریب اطمینان پایداری سد سنگریزه‌یی پارسیان با درنظر گرفتن عدم قطعیت متغیرهای تصادفی مؤثر در آن برآورد شده است. تحلیل‌های پایداری شیروانی برای بدنه‌ی سد که از طریق مدل G‌E‌O-S‌L‌O‌P‌E انجام شده‌اند، بیان‌گر عدم تأثیر عدم قطعیت پارامترهای مکانیکی بخش زهکش، فیلتر و زهکش افقی در ضریب اطمینان پایداری است. طبق نتایج پژوهش حاضر، در محدوده‌ی ناحیه‌ی ناپایداری، ضرایب اطمینان کمتر از ۱٫۱ است، به ازاء کلیه‌ی ضرایب اطمینان، مقدار احتمال وقوع ناپایداری در روش L‌H‌S بیشتر از روش G‌L‌U‌E است. به عبارت دیگر، روش L‌H‌S در ارائه‌ی ریسک شکست سد پارسیان محافظه‌کارانه‌تر است. همچنین شاخص اعتمادپذیری ضریب اطمینان با روش‌های L‌H‌S و G‌L‌U‌E به ترتیب برابر با ۰٫۹۳ و ۱٫۳۶ برآورد شده است. از این‌رو اعتمادپذیری ضریب اطمینان پایداری به‌دست آمده از روش G‌L‌U‌E نسبت به روش L‌H‌S بیشتر است. همچنین متوسط ضریب اطمینان در روش‌های L‌H‌S و G‌L‌U‌E تقریباً برابر ۱٫۱۲ است که بسیار نزدیک به حد مجاز ضریب اطمینان پایداری سد پارسیان (۱٫۱۵) است.